فلنج ها اتصالات مکانیکی نسبتاً ساده ای هستند که با موفقیت برای برنامه های لوله کشی با فشار بالا استفاده شده اند. آنها به خوبی درک شده ، قابل اعتماد ، مقرون به صرفه و به راحتی از طیف گسترده ای از تأمین کنندگان در دسترس هستند. علاوه بر این ، ظرفیت لحظه حامل فلنج در مقایسه با سایر اتصالات مکانیکی قابل توجه است. این یک ویژگی مهم برای سیستمهایی است که پیاده روی لوله یا کمانش جانبی را از تغییرات دما و فشار (به عنوان مثال خطوط آب عمیق) تجربه می کنند. فلنج ها را می توان برای رفع طیف گسترده ای از الزامات کاربردی مانند دمای بالا و مقاومت در برابر خوردگی طراحی کرد.

عمل

فلنج های لوله دارای سطوح گرگرفتگی یا مسطح هستند که عمود بر لوله ای که به آن وصل می شوند ، هستند. دو مورد از این سطوح از طریق پیچ و مهره ، یقه ، چسب یا جوش به صورت مکانیکی پیوستند.

به طور معمول ، فلنج ها از طریق جوشکاری ، برزیل یا نخ به لوله ها وصل می شوند.

جوشکاری با ذوب قسمتهای کاری و اضافه کردن مواد پرکننده به مواد می پیوندد. برای اتصالات قوی و فشار قوی مواد مشابه ، جوش تمایل به مؤثرترین روش اتصال فلنج است. بیشتر فلنج های لوله به گونه ای طراحی شده اند که به لوله ها جوش داده شوند.

Brazing برای پیوستن به مواد با ذوب یک فلز پرکننده استفاده می شود که به عنوان اتصال دهنده عمل می کند. این روش قطعات کار را ذوب نمی کند و یا تحریف حرارتی را القا می کند و تحمل محکم تر و اتصالات تمیز را فراهم می کند. همچنین می توان از آن برای اتصال مواد بسیار متفاوت مانند فلزات و سرامیک های فلزی استفاده کرد.

نخ برای فلنج ها و لوله ها اعمال می شود تا اتصالات به روشی شبیه به آجیل یا پیچ و مهره پیچیده شوند.

در حالی که روش پیوست می تواند یک ویژگی متمایز باشد ، ملاحظات دیگری برای انتخاب لوله فلنج وجود دارد. عواملی که یک خریدار صنعتی باید در نظر بگیرد ، مشخصات فیزیکی ، نوع ، مواد و عملکردهای فیزیکی فلنج مناسب ترین برای برنامه است.