فلنج‌های لوله، لبه‌ای را تشکیل می‌دهند که به صورت شعاعی از انتهای لوله بیرون زده است. آن‌ها چندین سوراخ دارند که به دو فلنج لوله اجازه می‌دهد تا به هم پیچ شوند و اتصالی بین دو لوله ایجاد کنند. برای بهبود آب‌بندی، ممکن است یک واشر بین دو فلنج نصب شود.
فلنج‌های لوله به صورت قطعات مجزا برای استفاده در اتصال لوله‌ها موجود هستند. فلنج لوله به صورت دائمی یا نیمه دائمی به انتهای لوله متصل می‌شود. سپس مونتاژ و جداسازی آسان لوله را به فلنج لوله دیگری تسهیل می‌کند.
فلنج‌های لوله بر اساس نحوه اتصال به لوله به انواع زیر تقسیم می‌شوند:
انواع فلنج لوله عبارتند از:
- فلنج‌های گردن جوشیبه انتهای لوله جوش لب به لب داده می‌شوند و فلنجی را فراهم می‌کنند که برای دما و فشار بالا مناسب است.
- فلنج‌های رزوه‌داردارای رزوه داخلی (ماده) هستند، یک لوله رزوه‌دار به آن پیچ می‌شود. نصب این نوع نسبتاً آسان است اما برای فشار و دمای بالا مناسب نیست.
- فلنج‌های جوش داده شده با سوکتیک سوراخ ساده با یک شانه در پایین دارند. لوله در سوراخ قرار می‌گیرد تا به شانه متصل شود و سپس با یک جوش گوشه‌ای در اطراف قسمت بیرونی در جای خود جوش داده می‌شود. این برای لوله‌های با قطر کوچک که در فشار کم کار می‌کنند استفاده می‌شود.
- فلنج‌های لغزشیهمچنین یک سوراخ ساده اما بدون شانه دارند. جوش‌های گوشه‌ای در دو طرف فلنج به لوله اعمال می‌شوند.
- فلنج‌های لبه‌دار cاز دو بخش تشکیل شده است؛ یک لوله‌ی مهاری و یک فلنج پشتی. انتهای فرعی به انتهای لوله جوش لب به لب داده شده و شامل یک فلنج کوچک بدون سوراخ است. فلنج پشتی می‌تواند روی لوله‌ی مهاری بلغزد و سوراخ‌هایی برای پیچ شدن به فلنج دیگر ایجاد کند. این چیدمان امکان جداسازی قطعات در فضاهای محدود را فراهم می‌کند.
- فلنج کورs نوعی صفحه خالی کننده است که به فلنج لوله دیگری پیچ می‌شود تا بخشی از لوله‌کشی را ایزوله کند یا لوله‌کشی را خاتمه دهد.
زمان ارسال: ۲۳ ژوئن ۲۰۲۱